İdealist olmak saçmaymış
Ben anne olarak başlangıçtan beri kendimi yormayacak yollar denemeye çalıştım. Zaten 2. aydan itibaren ağır sayılabilecek bir bebeğimizin olması da beni bu kararımda ne kadar haklı olduğumun kanıtı oldu. Bebeğimiz başlangıçta zaten çok rahat uyudu ve sallamaya gerek yoktu. Gazlı zamanlarında sallanan koltukta beraber sallanırdık ya da yanyana uzanıp sırtını sıvazladım. Ama emzik bu konular da çok yardımcı oldu. Bir bebeğin gerçekten emziğe ihtiyacı var, ee tabi alırsa. 7. ayda bebeğimizin dişleri kaşınmaya başladı bu nedenle de sanırım emziği bıraktı. Herkes emzik bıraktırmanın zorluklarından bahsederken gece gündüz durmadan emzik emen bebeğimiz kendiliğinden bu kandırmacanın sonunu hazırladı. Ve başladı benim uykusuz gecelerim.
Bebeğimiz artık hep emmek istiyordu ve çok sık uyanıyordu ayrıca da emerek uyumak istiyordu her defasında. Bu arada ben de komşuya arada bebeği bırakıp işlerime bakmaya başladım. Komşuya bebeği bırakacak olmaktan dolayı ve bebeği sadece ben uyutabildiğimden buna bir çare olarak ayakta sallamaya başladık. Böyle bir alışkanlığı olsun istedik. Keşke istemeseydik. O kadar çok ve o kadar uzun süreler sallar olduk ki. Benim güçsüz bacaklarımın yorulmasını geçiyorum, eşimin güçlü bacakları, beli sırtı ağırmaya başladı. Bu nedenle bu işten sıyrılmamız gerektiğini düşünsek de elimizden yapacak bir şey gelmiyordu. Durum öyle bir hal aldı ki gece bile her uyanışında defalarca kalkıp sallamaya hatta sallarken uyuya kalmaya bile başladım. Ayaklarınızın üstünde 13 kilo ile uyumak uyanınca bileklerde süper bir ağrıya neden oluyor ama bebeğiniz de uyanıyorsa siz o ağrıyı sızıyı dinlemeden sallamaya devam edebiliyorsunuz. Annelik böyle bir şey işte.
Yavaş yavaş sallama olayından da nefret etti ve artık sallanmayı kabullenmiyor. Varsa yoksa emmek istiyor. Yaş geldi 18 aylık oldu ama hala 8 dişi var :) son iki dişi de bu ay çıktı ve çok zorlu bir süreç oldu. İki gündür biraz durulmuştu ki yine dişleri geliyor sanırım. Sallanmaya itiraz etmeye ve emme süresini uzatmaya devam.
|     |
Şimdi yeni bebek olursa ilk alacağım şey sallanan bir beşik olacak. Bebeği beşiğe ve ikinci birşey de biberona alıştırmak boynumun borcu olsun :) Bir de bakıcımızın taktiği var ki bu taktik de ancak bu aylarda işe yarar yorulduğunu anlayınca salıncakta ninni söyleyerek sallayarak bebeği uykuya hazırlıyor ve tam artık gözleri kapanmaya başlayınca alıp biraz da kucağında sallıyor.
Kısacası herkesin uyutmak için bir taktiği var ama bir bebeğin rutinleri olmalı yoksa işte bizimkinde olduğu gibi ne yapacağını şaşırabiliyor. Sizin de bize yardımcı olabilecek taktikleriniz varsa lütfen yazın. Bu konu beni annelik sürecinde en çok yıpratan konu oldu. Sallan yuvarlan...
Biz salladık biz yorulduk
Çok idealist düşünceleri olan birisi değilimdir. Annemizin çevreden duyduğu, internetten okuduğu ve uygulamayı düşündüğü birçok şeye (bazen doğru çıksalar bile) çoğunlukla karşı geldiğimi belirtirim. Bebek konusunda biraz geleneksel yöntemleri seven biraz da akışına bırakmak gerektiğine inanan birisiyim. Bunlara rağmen bebeği sallamamak konusunda başlarda eşimle hem fikirdim. Sürece de bebeği sallamayacak başlamıştık hatta sallanmayan beşik alarak başlamıştık.
Her ne kadar ideali bebeğin yatakta müdahale edilmeden uyuması olsa da biz bu konuda batıdakiler gibi yapamıyoruz. Hemen duygusallık işin içine giriyor. Ağlamasın rahat uyusun, biraz sallasak ne olur ki, zaten bir tane derken bebeğimiz var derken bizim sallanmayan beşiğimiz uzun süre boş kaldı. Gerçi oğlum başlarda hiç sallanmak da istemedi. Bir kaç kez denemelerde bulunsak da omuzda pışpışlamak daha çok hoşuna gitti.
Emzik aldığı ilk 7 ay içerisinde bebeğimizi hiç sallamadık. Omuzda pışpışlayarak uyuturken sonrasında annesiyle yüz yüze sevgi ile uyumaya başladı. İtiraf etmeliyim ki annesiyle birlikte yatarken, annesinin sadece bebeğin yüzünü severek ve sarılarak uyuması çok hoşuma gitmişti. Olaya hiç müdahil olmuyordum. Uyutma işlemi kolay oluyor ve kısa sürüyordu. Bebeğimiz uykuya dalınca mekan değişikliği yaparak sallanmayan beşiğine alıyordu.
7 aydan sonra emziği bırakmasıyla bizim zorlu süreçlerimiz başlamış oldu. Öncelikle sevgi pozisyonun (ismi ben buldum) artık devam etmemesi gerekiyordu. Annesi olmadığında bebeğimiz uyumuyor uzun süren uyutma çabalarım boşa çıkıyordu. Anne geldiğinde iki dakika birlikte yatmayla uykuya geçiyordu. Bu olayın sürdürebilirliği zor olduğundan değişmesi şarttı. Eskisi gibi pışpışlamak biraz kucakta sallama denemeleri fayda vermeyince ayakta sallamayı denedik. Başlarda alışması zor olsa da sonrasında kolayca uykuya geçiyordu. Sonuç olarak bebeğimizi tavsiye edilmediği halde zorla ayakta sallayarak uyutmaya alıştırdık.
İlk aylarda kolay sonuç alsak da ilerleyen zamanda sallama süresinin uzaması sonucu hanım bu işten istifa etti. Özellikle gece uykusuna geçme süremiz günden güne arttı. Çözüm olarak arkadaşımızdan pratik kurulan sallanan beşiği aldık. Sallanan beşiği kurup kullandığımız ilk gün oğlumuz mışıl mışıl uyudu. Tam ayakta sallama işinden kurtulduk dediğimizde ilk gün uykusunun aşırı yorgunluktan kaynaklandığını gördük. Sonraki süreçte sallanan beşik bir türlü olumlu sonuç vermedi. Tekrar ayakta sallamaya geri döndük.
Şu an için farklı çözümler aramaya devam ediyoruz. Oğlumuzun ağır olması uyumamakta direnmesi sonucu benim belim de iflas noktasına geldi. Tavsiye olarak ilk başta alacağınız beşikte sallanma özelliği olmasını öneririm ve mümkünse buna ilk aylardan alıştırmayı deneyin derim. Garanti olarak sonuç alırsınız diyemem ama denemekte fayda var. Sonuçta bebeğiniz sizi yönlendiriyor size düşen alternatifleri deneyip bebeğinize güzel ve kolay olanı sevdirebilmek.
