Anne dikkati
Bebeğimiz doğduğu günden beri eşimle aramızdaki soğuk bir savaştır televizyon konusu. Ben bebeğin televizyondan olabildiğince uzak tutulması gerektiğini düşünüyorum. Zaten bir süre sonra bizim elimizden çıkacak o kumanda öyle değil mi? İlk başlarda bebeğimizi hep televizyona ters oturtturduk. Zaten bize baksın da yüzünü görelim düşüncesindeydik. Sonra oyun halısı maceraları başladı. Bebeğimizin TV seyrettiğini farkettik. Bakmasın diye görüş alanına hep engeller koyduk ama televizyon bir şekilde ilgisini çekiyordu. Sonunda biz de ara sıra izlemesine karar verdik. Bu ilk mama deneyimlerimizle başladı. Eşim çocuğu yedirirken televizyonu açtı. Böylece o ona odaklandığından kaşık kaşık mamaları dakikalar içerisinde yedirip olaydan sıyrılıyordu. Ben yedirirken ise belki yarın saat sürüyordu diyebilirim. Oyunlar konuşmalar falan.
Şimdi ise bebeğimiz 22 aylık oldu ve çoğunlukla televizyon karşısında yemek yiyor ya da arabalarıyla oynarken. Benim çok sevdiğim bir durum olmadı ama artık alıştı yapılabilecek birşey yok.Ben ise sabah kalkınca kahvaltı hazırlayıncaya kadar bir program seyretsin diye TV karşısına bırakıyordum ki o da alışkanlık oldu. Sabah kalkınca TV karşısındaki kanepeye uzanıyor battaniyeyi üstüne alıyor ve kahvaltı hazırlanıncaya kadar seyir halinde.
Bundan ne kadar kurtulabiliriz hiç bilmiyorum ama TV kumandasıyla kontrole başladığı şu aylarda artık kontrolün yavaş yavaş ona geçtiği bir gerçek. Bizim ise tembelik yapıp onunla saatlerce oynamak yerine TV karşısında oturmak ve dinlenmek istediğimiz gerçeği yukarıda bahsettiğim gerçeği çok fazla destekliyor.
Peki TV de neler seyrediyoruz. Öncelikle ben bebeğime Baby TV seyrettirmeyi hep tercih ettim. Çünkü yavaş görüntü çok müzik var. Yorucu değil ve öğretici. Daha sonra Pocoyo seyrettik ama şu an en sevdiğimiz Pepee. Calliou ise arada denk gelirse. Çoğunlukla bu aralar kendi tercihte bulunuyor. Arabalı şeyler (Çufçuflar diyarı, Olly, Pororo ve yarışan arabalar gibi) varsa işin içinde bizimkisi heyecanla seyrediyor. Matsupilami, ben10 gibi çizgi filmlerden ise onu uzak tutuyorum.
Çok nadir de çizgi sinemaları seviyor ve izliyor. Daha küçükken Mio Mia gibi hamur tarzı çizgi filmlere de çok gülüyordu ve internetten bunları yemek yerken açıp seyrettiriyorduk. Yapmayı asla istemedim ama yemek yerken çizgi film seyretmesi benim de şu an işime geliyor.
Televizyon ile büyüyen baba
Çocukken televizyona bağımlı derecesinde bağlı olduğumu çok iyi hatırlarım. Ama bu sadece televizyonu donuk bir şekilde seyrederek olmadı. Haftasonları kalkar kalkmaz televizyon açmak, yemeği televizyon karşında yemek belki de en sevdiğim aktivitelerdendi. Bununla birlikte özellikle ilkokul zamanlarında 21-22 saatleri arasında yatağa gönderilmeyi de yaşadım. Belki akranlarım televizyon izlemeye devam ederlerdi ama ben uyutulmasam bile en azından yatak odasına gönderilirdim. Oyuncaklarımla oynarken bile televizyonun açık olmasını isterdim ki salonumuzda şenlik olsun.Bu derece televizyon ile büyümüş biri olarak belki de şu ana kadar ki yaşadığım tek dezavantajım olarak televizyon açma gereksinimini hissettim diyebilirim. İşten gelince tv açarım, yemek yerken tv açarım ha izlemek de şart değil açık olsun :)
Şimdi sıra benim oğluma geldi. Çoğu zaman sakinleştirme konu değiştirme aracı olarak televizyonu kullandığım bir gerçek. Yemek yedirirken aklı televizyona gittiğinden süre kısalıyor yemek seçmeyi azaltıyor. Bezlerken ya da banyodan çıkarttığımızdaki agresif tavırı ve bağrışmayı engellemek için televizyon ilaç gibi geliyor. Yani çoğunlukla silah olarak kullandığım televizyonu aslında çok az bir şekilde bizi rahat bıraksın mantığıyla kullandırtıyorum.
Her ne kadar sabahları kalktığında televizyon karşısına sakinleşmesi için bıraksam da (bizim oğlan sabah kalkınca agresif olabiliyor) annemiz buna hala alışabilmiş değil. Akşam geldiğimde de yorgunluk ve oğlumuzun aşırılık durumuna bağlı olarak beni rahat bırakması için kullandığım oluyor.Filmlerdeki aksiyon dolu sahnelere hemen dönüp bakmaya başlasa da temel olarak onun yaş grubuna hitap eden Baby Tv, Luli, Yumurcak, Planet çocuk gibi kanallardaki programları izletiyoruz. Hatta bu kanallarda bile seçici davrandığımızı söyleyebiliriz. Zaten son zamanlarda oğlumuz da her yayını izlemez oldu. Hatta en sevdiği programlardan bile sıkılır oldu. Bu da bebeğimizin televizyonla ya da televizyon karşısında büyüyen bir bebek olmadığını, büyürken televizyonu da kullandığının bence en net göstergesi diye düşünüyorum.
Başlangıçta annemizle bu konu hakkında fazlaca tartışma yaşamış olsak da annesinin geldiği nokta çaktırmasa da beni geçecek gibi. Sonuç olarak tüm serbestliği bebeğinize bırakmadan, seçici davranarak, aşırıya kaçmadan, televizyon izletirken bile onu takip etmeniz şartıyla (bence donup kalmaması bazen sıkılması gerekiyor) özellikle de bazı işlerin yapılabilmesi için yardımcı gerek olarak kullanmada en azından kendi oğlumuz için sakınca görmediğimi belirtmek isterim.
