Bebeğiniz doğduktan sonra anne sütünü benimsemesi (halk arasında meme alması), annenin sütünün gelip gelmemesi gibi ihtimalleri bir kenara bıraktığımızda anne sütüne (emmeye) başlayan bebeğiniz için sürecin belli bir noktada sonlanması gerekiyor. Çoğu kaynaklara göre iki yaşına kadar devam etmesi bebeğiniz açısından olumlu bir süreç olarak kabul ediliyor ki Kuran-ı Kerim' de "Emzirmeyi tamamlamak isteyenler için- anneler çocuklarını iki tam yıl emzirirler." (Bakara 233) ifade ediliyor.
Biz de bu bilgilerden yola çıkarak bebeğimizi iki yıl anne sütünden mahrum etmek istemedik. Bebeğimiz ilk aylarda güzelce anne sütünü benimsedi. Altıncı aydan sonra doğal olarak anne sütüyle birlikte katı gıdaya başladık. Özellikle 8.ayda bıraktığı emzik sonrasında memeye olan heveste artış yaşandı. Artık yeni emzik anne olmuştu.
Anne sütünün gözle görülür faydasından sonra emziğe dönüşen annemiz için 18. ayda isyanlar başladı. Had safhaya varan uykusuzluk, sürekli meme isteği, emerek uyuma, gece nöbetleri, sokak ortasında ya da sosyal bir bebek etkinliğinde meme bulamayınca ağlamalar bağırmalar bu işin artık ihtiyaçtan çok keyfe dönüştüğünü bize gösterdi ve memeden kesme kararını almamızı sağladı.
İnternetten okuduklarımızı, çevremizden duyduklarımız ve büyüklerimizin tavsiyelerini bir başlık altında topladık.
- Pamuk ya da yün: Bu daha çok eskiden kullanılan bir yöntem. Bebeğin pamuk ya da yün gibi şeylerle görsel olarak memeden tiksinmesini hedefliyor. Biz bu yöntemi denemedik.
- Koli bandı: Meme ucunu bantlayarak yapılan bir yöntem. Böylece olmayan bir şeyi ememeyeceğinden bir kaç istemeden sonra vazgeçiyor. Biz de başta işe yarasa da sonrasında bandı çıkarmayı deneyip başardığında yüzündeki mutluluk paha biçilmezdi. Kısacası işe yaramadı ama bebeğinizi güldürmek ve onunla oynamak için ilginç olabilir diye düşünüyorum.
- Uzaklaştırma: Çocuk anneden 2-3 gün uzak tutuluyor ve emme refleksi ve gereksinimi unutturuluyor. Bu anne ve bebek için zorlu bir süreçti ve biz hiç aklımızdan bile geçirmedik.
- Sarı sabır taşı : Metalik tat hissi veriyor aktarlardan bulabilirsiniz. Ucuz ve 5-10 gr bile çok fazla. Göstermeden meme ucuna sürülerek, bebeğin bu nahoş tat ile uzaklaşması bekleniyor. Bizim bebeğimizde maalesef ki işe yaramadı. Alternatif olarak kakao, acı biber ya da ketçap da sürülebilir.
- Salça: İki çocuk sahibi komşunun tavsiyesi ile uyguladığım ve başarıya ulaştığım yöntem. Kırmızı rengi bebeğe itici geliyor ve bebek geri geri kaçıyor. Gözümle şahidim. İlk haftada başarılı olan uygulama, ikinci haftada uyku krizlerine soksa da üçüncü hafta yeniden normale döndü. Yaklaşık bir ay gibi bir süreçte artık aramaz oldu diyebilirim. Sonuçta her çocuk farklı yöntem ile bu işi bırakıyor. Sigarayı bırakmak gibi bir şey bu.
Memeden kesince geceleri aç kalan oğlumuza ilk zamanlarda süt vermek istesek de kabul etmedi. Geceleri su içmek daha cazip gelse de açlığın verdiği huzursuzlukla gece uyanıyor ya da sabah agresif kalkıyordu. Yakınlarımızın tavsiyesi üzerine hemen her gece ısrarla normal süt, çocuk sütü, devam sütü, probiyotik...v.b herşeyi vermeye çalıştık. Memeyi tam olarak terkettiğinde yaklaşık 1 ay sonrasında süt almayı kabul etti. Önceleri devam sütünü sevdi. Sonrasında çocuk sütüne 1-2 tane bebek bisküvisi atmamızdan hoşlandı. Belli bir dönem böyle devam etsek de su geceleri vazgeçilmezimiz oldu.
Çocuğumuzun süt almaması can sıkıcı olmuştu ki çocuk doktorumuzun "kahvaltıda peynir yiyen, günde bir tas yoğurt ile beslenme bir çocuk için süt elzem değil" açıklaması yaralarımıza merhem oldu. Kısacası kalsiyumu bir şekilde karşılansın yeter.
Her ne kadar iki yaşına kadar emzirmeyi hedeflesek de yaşadığımız süreçler buna engel oldu. Oğlumuzun gelişimi iyi olduğundan çok da eksikliğini görmedik. Annemiz için ise çok iyi olduğunu söyleyebilirim.
İşin doğrusu olan "iki yaşına kadar emzirmeyi" ilk sırada tutarsak, tavsiyemiz bebeğinizin gelişiminde herhangi bir sorun yoksa, emzirmek artık sizin için eziyete dönüşmüşse ya da bebeğiniz süte olan ihtiyacından çok size olan ihtiyacını emme üzerinden karşılamaya başladıysa bıraktırmanın zamanı gelmiştir.
